Page 6 - PERFORM_MODULE_2_CONTENT

2. a. Komunikacja niewerbalna

Komunikacja niewerbalna to przekazywanie informacji bez użycia słów – zarówno
mówionych, jak i pisanych. Obejmuje ona mimikę twarzy, gesty, postawę oraz ruchy ciała.

W odróżnieniu od komunikacji werbalnej, która najczęściej służy przekazywaniu faktów,
sygnały niewerbalne odgrywają kluczową rolę w budowaniu relacji oraz wyrażaniu emocji,

postaw i cech osobowości.

Ludzie wykorzystują komunikację niewerbalną m.in. do powitań, wyrażania emocji
i prowadzenia codziennych interakcji. Takie sygnały mogą uzupełniać, wzmacniać, a niekiedy

nawet całkowicie zastępować komunikaty werbalne.

Typowe formy komunikacji niewerbalnej

• Kontakt wzrokowy • Postura • Parajęzyk (ton,
• Mimika twarzy • Przestrzeń osobista wysokość, głośność)

• Gesty (proksemika) • Dotyk
• Ruchy ciała

Dla menedżerów umiejętność rozpoznawania i adekwatnego reagowania na sygnały
niewerbalne ma kluczowe znaczenie w tworzeniu środowiska pracy opartego na szacunku

i integracji - szczególnie w przypadku pracowników autystycznych, którzy mogą interpretować
lub stosować tego rodzaju sygnały w odmienny sposób.

3. Umiejętności aktywnego słuchania

Aktywne słuchanie to kluczowy element skutecznej komunikacji. Oznacza ono znacznie

więcej niż tylko odbieranie dźwięków - wymaga świadomego skupienia uwagi na rozmówcy
oraz szczerej próby zrozumienia znaczenia i intencji wypowiedzi. To bycie w pełni obecnym
i zaangażowanym w rozmowę, a nie jedynie oczekiwanie na swoją kolej, by zabrać głos.

W praktyce słuchanie bywa często ważniejsze niż mówienie. Celem aktywnego
słuchacza nie jest natychmiastowa reakcja w postaci zgody czy sprzeciwu, lecz dogłębne

zrozumienie perspektywy drugiej osoby i wyrażenie tego zrozumienia w sposób przemyślany
i pełen szacunku.

5 | S t r o n a

Numer projektu: 2023-1-IT01-KA220-VET-000152721