Page 5 - PERFORM_MODULE_3_CONTENT

2. Definiowanie środowiska pracy przyjaznego osobom

autystycznym

Środowisko pracy przyjazne osobom ze spektrum autyzmu to takie, które aktywnie eliminuje
bariery - zarówno widoczne, jak i ukryte - mogące ograniczać rozwój zawodowy pracowników
autystycznych. Zamiast oczekiwać, że osoby te dostosują się do tradycyjnych norm funkcjonujących

w miejscu pracy, środowisko to projektowane jest w sposób umożliwiający dostosowanie do
indywidualnych potrzeb. U podstaw takiego podejścia leży przekonanie, że komfort i sukces zawodowy
mogą przyjmować różne formy w zależności od osoby.

Autyzm ma charakter spektrum, a związane z nim doświadczenia są bardzo zróżnicowane. Mimo
to wiele osób ze spektrum autyzmu napotyka w środowisku pracy powtarzające się wyzwania, takie jak
nadwrażliwość sensoryczna, różnice w komunikacji oraz trudności wynikające z oczekiwań społecznych.
Jasne oświetlenie, hałas w tle, nieprzewidywalne procedury czy niejasna komunikacja mogą

powodować dyskomfort, stres, a nawet obniżenie produktywności. Chociaż czynniki te mogą wydawać
się nieistotne dla pracowników neurotypowych, dla pracowników autystycznych mogą stanowić istotne
bariery w codziennym funkcjonowaniu zawodowym.

Prawdziwie integracyjne miejsce pracy wykracza poza równość – opiera się na zasadzie
sprawiedliwości. Równość polega na zapewnieniu wszystkim jednakowego wsparcia. Sprawiedliwość
natomiast oznacza dostosowanie wsparcia do indywidualnych potrzeb każdej osoby, aby umożliwić jej
osiągnięcie sukcesu. W przypadku pracowników ze spektrum autyzmu może to obejmować m.in.

możliwość korzystania z cichych przestrzeni na przerwy, dostęp do pisemnych instrukcji, elastyczne
harmonogramy pracy czy przewidywalne procedury.

Kluczowe cechy miejsca pracy przyjaznego osobom autystycznym obejmują szczególny nacisk na

następujące obszary:

1. Udogodnienia sensoryczne: środowisko pracy powinno być zaprojektowane w sposób
minimalizujący przeciążenie sensoryczne. Może to obejmować ograniczenie hałasu w tle oraz

udostępnienie narzędzi wspierających regulację bodźców, takich jak słuchawki z redukcją
szumów czy zabawki sensoryczne (np. fidget toys).

2. Jasna komunikacja: komunikaty powinny być formułowane w sposób jasny, konkretny
i bezpośredni. W miarę możliwości należy stosować instrukcje pisemne lub pomoce wizualne,
które ułatwiają zrozumienie i realizację zadań.

4 | S t r o n a

Numer projektu: 2023-1-IT01-KA220-VET-000152721