Page 5 - PERFORM_MODULE_2_CONTENT

Λόγω αυτών των διαφορών, είναι σημαντικό για τους διευθυντές να αναπτύξουν

προσαρμόσιμες επικοινωνιακές δεξιότητες. Αυτές περιλαμβάνουν την ενεργή ομιλία και
ακρόαση, την επίδειξη ενσυναίσθησης και την επίγνωση του τόνου, της γλώσσας του σώματος
και του πλαισίου. Η επικοινωνία ποικίλλει επίσης ανάλογα με τη μορφή — είτε αυτοπροσώπως,

είτε τηλεφωνικά, είτε μέσω email είτε μέσω ψηφιακών πλατφορμών.

Κύριοι τύποι επικοινωνίας στον χώρο εργασίας

1. Προφορικός– Μιλώντας απευθείας για να μοιραστούν ιδέες ή οδηγίες.
2. Μη λεκτική– Χρήση τόνου, γλώσσας του σώματος και εκφράσεων.

3. Γραπτός– Επικοινωνία μέσω γραπτών μηνυμάτων, όπως email ή σημειώσεων.
4. Οπτικός– Χρήση εικόνων, διαγραμμάτων ή γραφημάτων για την αποσαφήνιση

μηνυμάτων.

2. α. Μη λεκτική επικοινωνία

Η μη λεκτική επικοινωνία είναι η ανταλλαγή πληροφοριών χωρίς προφορικές ή γραπτές

λέξεις. Περιλαμβάνει εκφράσεις του προσώπου, χειρονομίες, στάση του σώματος και κινήσεις
του σώματος. Σε αντίθεση με τη λεκτική επικοινωνία, η οποία συνήθως μεταφέρει γεγονότα,

τα μη λεκτικά μηνύματα βοηθούν στην οικοδόμηση σχέσεων και στην έκφραση
συναισθημάτων, στάσεων και προσωπικότητας.

Οι άνθρωποι χρησιμοποιούν μη λεκτικά σήματα για χαιρετισμούς, συναισθηματική

έκφραση και καθημερινή αλληλεπίδραση. Αυτά τα σήματα μπορούν συχνά να ενισχύσουν ή

ακόμα και να αντικαταστήσουν τα λεκτικά μηνύματα.

Κοινές Μορφές Μη Λεκτικής Επικοινωνίας
 Επαφή με τα μάτια  Στάση  Γλώσσα (τόνος, ύψος,

 Εκφράσεις προσώπου  Προσωπικός χώρος ένταση)
 Χειρονομίες (προξαιμικά)  Επαφή

 Κίνηση σώματος

Για τους διευθυντές, η αναγνώριση και η κατάλληλη ανταπόκριση σε μη λεκτικά σήματα

είναι απαραίτητη για τη δημιουργία ενός σεβαστού και χωρίς αποκλεισμούς εργασιακού

4|Σ ε λ ί δ α

Αριθμός Έργου 2023-1-IT01-KA220-VET-000152721