Page 4 - PERFORM_MODULE_1_CONTENT

1. Εισαγωγή

Σε παγκόσμιο επίπεδο, τα άτομα με αναπηρίες αντιπροσωπεύουν περίπου το 15% του
πληθυσμού (Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, Παγκόσμια Έκθεση για την Αναπηρία, 2011).

Υπολογίζεται ότι 785 έως 975 εκατομμύρια είναι σε ηλικία εργασίας και αντιμετωπίζουν
δυσανάλογα υψηλά επίπεδα ανεργίας, ιδίως σε περιοχές όπου οι πολιτικές ένταξης στην

εργασία είναι περιορισμένες (Παγκόσμια Τράπεζα, Επισκόπηση Ένταξης Αναπηρίας,
ενημερωμένη το 2023). Για τα άτομα στο φάσμα του αυτισμού, οι προοπτικές απασχόλησης

είναι ακόμη πιο ανησυχητικές: λιγότερο από το 10% εργάζονται αμειβόμενα, σε σύγκριση με
το 45% των ατόμων με άλλες αναπηρίες και σχεδόν το 66% των ατόμων χωρίς αναπηρίες

(Εθνική Εταιρεία Αυτισμού Ηνωμένου Βασιλείου, Έκθεση για το Κενό Απασχόλησης στον
Αυτισμό· Γραφείο Εθνικής Στατιστικής Ηνωμένου Βασιλείου, 2021). Παρ' όλα αυτά, αξίζει να

τονιστεί ότι, την τελευταία δεκαετία, ο αριθμός των διαγνώσεων νευροαποκλίνουσων
παθήσεων, όπως η διαταραχή του φάσματος του αυτισμού (ΔΑΦ), έχει αυξηθεί παγκοσμίως.

Ο όρος «νευροαποκλίνουσα» περιγράφει άτομα των οποίων οι επιλεκτικές νευρογνωστικές
λειτουργίες/νευροαναπτυξιακές διαφορές δεν εμπίπτουν στους επικρατούντες κοινωνικούς

κανόνες. Δεν έχουν απαραίτητα νευροαναπτυξιακή διαταραχή (Shah et al., 2022).

Η ΔΑΦ είναι «μια σύνθετη αναπτυξιακή πάθηση που περιλαμβάνει επίμονες προκλήσεις

στην κοινωνική επικοινωνία, περιορισμένα ενδιαφέροντα και επαναλαμβανόμενη
συμπεριφορά» (Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία, 2013).Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας
εκτιμά ότι περίπου ένα στα 100 παιδιά παγκοσμίως έχει ΔΑΦ (Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας,

2023). Μια εκτεταμένη συστηματική ανασκόπηση 66 πληθυσμιακών μελετών βελτίωσε αυτό

το ποσοστό σε 0,77%, ή περίπου ένα παιδί στα 130 (Issac et al., 2025). Η ανοδική τάση που
αναφέρθηκε τις τελευταίες δεκαετίες οφείλεται κυρίως σε ευρύτερα διαγνωστικά κριτήρια και
αυξημένη κοινωνική ευαισθητοποίηση (Zeidan et al., 2022).Τα αυτιστικά άτομα

αντιμετωπίζουν συχνά εμπόδια στην απασχόληση λόγω συστημικών και κοινωνικών
παραγόντων. Οι προκλήσεις που σχετίζονται με την επικοινωνία, την αισθητηριακή

επεξεργασία και τις κοινωνικές προσδοκίες μπορούν να καταστήσουν τα παραδοσιακά
περιβάλλοντα προσλήψεων και εργασίας απρόσιτα.

Παρ' όλα αυτά, ο αποκλεισμός συχνά ξεκινά ακόμη νωρίτερα, με τις ρίζες του στο
επίμονο στίγμα, τα στερεότυπα και την έλλειψη δημόσιας κατανόησης του αυτισμού και της

νευροποικιλότητας. Πολλοί εργοδότες δεν διαθέτουν επαρκείς γνώσεις ή εργαλεία για να

3|Σ ε λ ί δ α

Αριθμός Έργου 2023-1-IT01-KA220-VET-000152721