Οι αυτιστικοί άνθρωποι μας διδάσκουν τη σιωπή

Σε πολλές περιπτώσεις, έχουμε μάθει ότι η σιωπή είναι κάτι που πρέπει να αποφεύγουμε, ίσως επειδή μπορεί να μας κάνει να νιώθουμε άβολα ή αγενείς. Μια ήσυχη στιγμή μπορεί να μας κάνει να νιώθουμε αμήχανα και οι παύσεις στη συζήτηση γεμίζουν γρήγορα. Αυτό συμβαίνει συχνά και σε επαγγελματικές υποθέσεις, όπου η κουλτούρα της άσκοπης συζήτησης και της γρήγορης ομιλίας συχνά ταυτίζεται με δέσμευση, αυτοπεποίθηση ή ακόμα και ικανότητα.

Έχει γίνει πλέον αποδεκτό πώς τα αυτιστικά άτομα συνήθως αλληλεπιδρούν με διαφορετικό τρόπο στην επικοινωνία. Κάποιοι μπορεί να αποφεύγουν τις ψιλοκουβέντες, να χρειάζονται περισσότερο χρόνο για να απαντήσουν ή να προτιμούν γραπτές ή δομημένες μορφές. Αυτές οι διαφορές μερικές φορές παρερμηνεύονται ως αποσύνδεση ή απροθυμία, ενώ στην πραγματικότητα αντανακλούν στοχαστικές στρατηγικές για την πλοήγηση σε περιβάλλοντα που συχνά δίνουν προτεραιότητα στην ταχύτητα έναντι της ουσίας.

Αυτή η αλλαγή στον τρόπο σκέψης δεν αφορά μόνο την υποστήριξη των επαγγελματιών με αυτισμό, αλλά δείχνει ένα από τα πολλά πράγματα που μπορούν να μας εμπνεύσουν τα αυτιστικά άτομα. Για πολλούς επαγγελματίες με αυτισμό, η σιωπή δεν είναι άβολη. Είναι απαραίτητη. Δίνει χρόνο για να κατανοήσουν τα πολύπλοκα ζητήματα. πληροφορίες, για τη μείωση της αισθητηριακής ή κοινωνικής υπερφόρτωσης και για τη συνεισφορά με τρόπο που να είναι σκόπιμος και βασισμένος. Και ιδιαίτερα για να μην νιώθετε την πίεση της ανάγκης να πείτε κάτι συγκεκριμένο για να είστε αρκετά καλός υπάλληλος.

Έρευνες όπως το «Το Δίκοπο Σπαθί της Ποικιλομορφίας» μας υπενθυμίζουν ότι οι ποικιλόμορφες ομάδες αποδίδουν καλύτερα όταν οι άνθρωποι αισθάνονται ψυχολογικά ασφαλείς να εμφανιστούν όπως είναι. Αυτό περιλαμβάνει τη δημιουργία χώρου για μια σειρά από στυλ επικοινωνίας και την άρση της πίεσης της συγκάλυψης. Όταν η σιωπή δεν θεωρείται πρόβλημα που πρέπει να διορθωθεί, αλλά έγκυρο μέρος της αλληλεπίδρασης, οι ομάδες γίνονται πιο συμπεριληπτικές και συχνά πιο αποτελεσματικές.

Είναι σημαντικό ότι η εκτίμηση της σιωπής δεν σημαίνει ότι είμαστε μακριά ή αποστασιοποιημένοι. Σημαίνει ότι επιτρέπουμε στον εαυτό μας να είμαστε σιωπηλά μαζί, αναγνωρίζοντας ότι, ειλικρινά, πολλοί από εμάς (πιθανώς όλοι μας κάποια στιγμή) μπορεί να νιώθουμε ψυχικά υπερφορτωμένοι από την κοινωνική αλληλεπίδραση. Το να είμαστε μαζί στη σιωπή μπορεί να είναι μια μορφή σύνδεσης που τιμά αυτή την πραγματικότητα.

Έτσι, η σιωπή μπορεί να είναι ισχυρή τόσο για τους νευροτυπικούς όσο και για τους νευροδιαφορετικούς ανθρώπους. Η σιωπή δεν είναι η απουσία επικοινωνίας. Μπορεί να είναι ένας χώρος για σκέψη, επεξεργασία και αντίδραση με προσοχή. Ειδικά σε γρήγορα εξελισσόμενα επαγγελματικά περιβάλλοντα, η σιωπή μπορεί να προσφέρει κάτι σπάνιο: σαφήνεια. Δίνει επίσης χώρο για ασφάλεια, ειλικρίνεια και καλύτερη αναστοχασμό. Επιβραδύνει τον ρυθμό αρκετά ώστε να αναδυθούν καλύτερες ιδέες.

Αυτή η αλλαγή στον τρόπο σκέψης δεν αφορά μόνο την υποστήριξη των επαγγελματιών με αυτισμό. Πρόκειται για την επανεκτίμηση των προσδοκιών μας από την επικοινωνία στον χώρο εργασίας. Τι θα μπορούσαμε να μάθουμε αν επιτρέπαμε στον εαυτό μας και ο ένας στον άλλον να σιωπούν; Τι αλλάζει αν νιώθουμε πιο άνετα με λίγη σιωπή;

Πηγή:

Russo, D., Rainer, A., & Stol, K.-J. (2023).Το δίκοπο μαχαίρι της ποικιλομορφίας: Πώς η ποικιλομορφία, οι συγκρούσεις και η ψυχολογική ασφάλεια επηρεάζουν τις ομάδες λογισμικού. Information and Software Technology, 158, 107188. https://doi.org/10.1016/j.infsof.2023.107188