Δημιουργία ενός χώρου εργασίας με μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε αποκλεισμούς για τους υπαλλήλους ΔΑΦ

Η νευροποικιλομορφία αναφέρεται στην ιδέα ότι οι νευρολογικές διαφορές μεταξύ των ατόμων είναι φυσικές παραλλαγές στον ανθρώπινο εγκέφαλο. Οι άνθρωποι βιώνουν και αλληλεπιδρούν με τον κόσμο με διαφορετικούς τρόπους, χωρίς κανένα «σωστό» τρόπο σκέψης, μάθησης ή συμπεριφοράς. Πέρα από τη διαταραχή του φάσματος του αυτισμού, η νευροποικιλομορφία περιλαμβάνει ένα φάσμα νευρολογικών και αναπτυξιακών διαταραχών, συμπεριλαμβανομένων της ΔΕΠΥ, της δυσλεξίας, της δυσπραξίας, του συνδρόμου Tourette, της επιληψίας και της διπολικής διαταραχής. Δέκα τοις εκατό έως είκοσι τοις εκατό των ανθρώπων παγκοσμίως πιστεύεται ότι είναι νευροαποκλίνοντες.

Η απουσία συνειδητοποίησης και κατανόησης της νευροποικιλομορφίας έχει οδηγήσει σε έλλειψη προσοχής στο σχεδιασμό των οργανωτικών διαδικασιών, των μεθόδων διαχείρισης και των εργασιακών περιβαλλόντων. Αυτή η παράβλεψη μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα τα νευροαποκλίνοντα άτομα να βιώνουν συναισθήματα περιθωριοποίησης λόγω της κουλτούρας, των συστημάτων και των τεχνολογιών στο χώρο εργασίας που αποτυγχάνουν να αναγνωρίσουν τις γνωστικές τους διαφορές. Στο χώρο εργασίας, οι εργοδότες θα πρέπει να δημιουργήσουν μια κουλτούρα που να είναι ταυτόχρονα περιεκτική και υποστηρικτική, διευκολύνοντας έτσι τη συζήτηση για τη νευροποικιλομορφία μεταξύ των εργαζομένων. Επιπλέον, η αύξηση της ευαισθητοποίησης του προσωπικού σχετικά με τη νευροποικιλομορφία και τη σημασία ενός εργασιακού περιβάλλοντος χωρίς αποκλεισμούς μπορεί να συμβάλει σε μεγαλύτερη κατανόηση. Για την επιτυχή στρατολόγηση και διατήρηση ταλέντων νευροδιαφόρων, είναι σημαντικό να συνεργαστείτε με νευροτυπικούς συναδέλφους για να αναγνωρίσετε και να αντιμετωπίσετε τις ασυνείδητες προκαταλήψεις και τις μικροεπιθετικότητες που αντιμετωπίζουν συχνά τα νευροαποκλίνοντα άτομα. Οι ομάδες προσλήψεων θα πρέπει να γνωρίζουν ιδιαιτέρως τυχόν προκαταλήψεις που μπορεί να έχουν εναντίον υποψηφίων που ποικίλλουν νευρικά κατά τη διαδικασία της συνέντευξης και να λαμβάνουν μέτρα για να διασφαλίσουν δίκαιες και χωρίς αποκλεισμούς πρακτικές πρόσληψης.

Παρά τη νομική απαίτηση για εύλογες προσαρμογές, ορισμένοι εργοδότες αποτυγχάνουν να κάνουν τις απαραίτητες προσαρμογές για να καλύψουν τις ανάγκες των νευροαποκλίνων εργαζομένων. Οι διευθυντές θα πρέπει να συμβουλεύονται κάθε εργαζόμενο για να κατανοήσουν τις μοναδικές ανάγκες του για βέλτιστη απόδοση και να διασφαλίσουν ότι οι κατάλληλες εγκαταστάσεις είναι άμεσα διαθέσιμες. Αυτές οι προσαρμογές στο χώρο εργασίας μπορεί να περιλαμβάνουν την παροχή ακουστικών ή τη δημιουργία ήσυχων ζωνών στο χώρο εργασίας. Η πίεση για συμμόρφωση με τους κοινωνικούς κανόνες μπορεί να βιωθεί από νευροαποκλίνοντες εργαζόμενους σε ένα συμβατικό εργασιακό περιβάλλον. Επιπλέον, η απουσία καταλυμάτων που έχουν σχεδιαστεί ειδικά για να ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις τους μπορεί να τους αναγκάσει να κρύψουν τον πραγματικό τους εαυτό, κάτι που μπορεί να είναι επιζήμιο για τη συνολική ψυχική και σωματική υγεία τους. Τέλος, ο ευέλικτος προγραμματισμός επιτρέπει στους νευροαποκλίνοντες υπαλλήλους να εργάζονται κατά τις περιόδους αιχμής της παραγωγικότητάς τους, ευθυγραμμιζόμενοι με τα ατομικά γνωστικά τους πρότυπα και τα ενεργειακά τους επίπεδα.

Συνοπτικά, η υιοθέτηση της νευροποικιλομορφίας στο χώρο εργασίας δεν είναι απλώς θέμα συμμόρφωσης. είναι μια αφιέρωση σε ένα πιο περιεκτικό και καινοτόμο περιβάλλον εργασίας. Οι εργοδότες μπορούν να ξεκλειδώσουν πλήρως τις δυνατότητες των νευροαποκλίνων υπαλλήλων τους προωθώντας ενεργά την κοινή συνειδητοποίηση και κατανόηση. Η εγκαθίδρυση μιας κουλτούρας που δίνει προτεραιότητα σε διαφορετικά γνωστικά στυλ όχι μόνο βελτιώνει την ευημερία των ατόμων, αλλά διευκολύνει επίσης την επιτυχία του οργανισμού, δημιουργώντας έτσι ένα μέλλον στο οποίο όλοι οι εργαζόμενοι μπορούν να χρησιμοποιήσουν πλήρως τις μοναδικές δυνάμεις και τις δυνατότητές τους.[1]

[1]Αναφορά: https://www.forbes.com/sites/jackkelly/2024/07/22/how-to-create-a-more-inclusive-work-environment-for-neurodivergent-employees/